آیا پودر بنفوتیامین مشابه تیامین است؟

پودر بنفوتیامین و تیامین اغلب به دلیل نام‌های مشابه و عملکردهای مرتبط در بدن اشتباه گرفته می‌شوند. با این حال، آنها دقیقاً یک ترکیب نیستند. بنفوتیامین یک فرم مصنوعی و محلول در چربی از تیامین (ویتامین B1) است که برای بهبود جذب و فراهمی زیستی ایجاد شده است. در حالی که هر دو ماده نقش مهمی در عملکردهای مختلف بدن، به ویژه در متابولیسم انرژی ایفا می کنند، تفاوت های قابل توجهی بین آنها وجود دارد که درک آنها مهم است.

مزایای بنفوتیامین نسبت به تیامین معمولی چیست؟

بنفوتیامین مزایای متعددی نسبت به تیامین معمولی دارد و آن را به گزینه ای جذاب برای کسانی که به دنبال بهینه سازی مصرف ویتامین B1 خود هستند تبدیل می کند. مزیت اصلی بنفوتیامین در افزایش فراهمی زیستی و جذب آن نهفته است. بر خلاف تیامین معمولی که محلول در آب است و جذب محدودی در روده دارد، بنفوتیامین محلول در چربی است. این خاصیت به آن اجازه می دهد تا راحت تر از غشای سلولی عبور کند و در نتیجه سطح تیامین در خون و بافت بیشتر شود.

تحقیقات نشان داده است که بنفوتیامین می تواند سطح تیامین را در خون و بافت ها به طور موثرتری نسبت به مکمل های معمولی تیامین افزایش دهد. در یک مطالعه، بنفوتیامین در مقایسه با تیامین معمولی، سطح تیامین را در سلول های خونی تا 120 درصد افزایش می دهد. این فراهمی زیستی بهبود یافته منجر به اثرات درمانی بالقوه بیشتر، به ویژه در شرایط مرتبط با کمبود تیامین یا افزایش نیاز به تیامین می شود.

یکی دیگر از مزایای قابل توجه بنفوتیامین توانایی آن در عبور موثرتر از سد خونی مغزی نسبت به تیامین معمولی است. این امر به ویژه برای سلامت عصبی مهم است، زیرا مغز برای عملکرد مناسب به شدت به تیامین وابسته است. با افزایش سطح تیامین در مغز، بنفوتیامین ممکن است اثرات محافظت کننده عصبی را افزایش دهد و به طور بالقوه برای شرایطی مانند بیماری آلزایمر، بیماری پارکینسون و سایر اختلالات نورودژنراتیو مفید باشد.

پودر بنفوتیامین همچنین اثرات برتر در مدیریت عوارض دیابت نشان داده است. نشان داده شده است که چندین مسیر بیوشیمیایی درگیر در ایجاد نوروپاتی دیابتی، رتینوپاتی و نفروپاتی را مهار می کند. با کاهش تشکیل محصولات نهایی گلیکوزیشن پیشرفته (AGEs) و استرس اکسیداتیو، بنفوتیامین ممکن است به پیشگیری یا کند کردن پیشرفت این عوارض به طور موثرتری نسبت به تیامین معمولی کمک کند.

علاوه بر این، بنفوتیامین در کاهش التهاب و استرس اکسیداتیو در سراسر بدن امیدوار کننده است. این اثر ضد التهابی ممکن است به مزایای بالقوه آن در شرایط مختلف، از جمله بیماری های قلبی عروقی، آرتریت، و زوال شناختی مرتبط با سن کمک کند. برخی از مطالعات همچنین نشان داده اند که بنفوتیامین ممکن است به بهبود عملکرد ورزشی و کاهش درد عضلانی کمک کند و به طور بالقوه برای ورزشکاران و افراد فعال مفید باشد.

چگونه بدن بنفوتیامین را متفاوت از تیامین پردازش می کند؟

روشی که بدن بنفوتیامین را پردازش می کند به طور قابل توجهی با نحوه برخورد با تیامین معمولی متفاوت است، که بسیاری از مزایای مرتبط با مکمل بنفوتیامین را به حساب می آورد. هنگامی که تیامین معمولی مصرف می شود، ابتدا باید به شکل فعال آن، تیامین پیروفسفات (TPP) تبدیل شود تا بدن بتواند از آن استفاده کند. این فرآیند تبدیل عمدتاً در کبد اتفاق می‌افتد و در معرض عوامل محدودکننده مختلفی از جمله در دسترس بودن آنزیم‌ها و کوفاکتورهای خاص است.

در مقابل، بنفوتیامین یک مسیر متابولیک منحصر به فرد را طی می کند که برخی از محدودیت های مرتبط با جذب و فعال سازی منظم تیامین را دور می زند. پس از مصرف، بنفوتیامین به سرعت در مخاط روده به S-benzoylthiamine تبدیل می شود. این ترکیب میانی به دلیل ماهیت محلول در چربی، می‌تواند راحت‌تر از غشای سلولی عبور کند. هنگامی که S-benzoylthiamine وارد سلول می شود، به سرعت به تیامین مونوفسفات و سپس به شکل فعال تیامین پیروفسفات تبدیل می شود.

این مسیر جایگزین منجر به چندین تفاوت کلیدی در نحوه پردازش بنفوتیامین در بدن در مقایسه با تیامین معمولی می شود:

1. بهبود جذب: ماهیت محلول در چربی بنفوتیامین امکان جذب بهتر در روده ها را فراهم می کند و منجر به فراهمی زیستی بالاتر می شود.
2. افزایش جذب سلولی: توانایی S-benzoylthiamine برای عبور آسانتر از غشای سلولی باعث افزایش سطح تیامین درون سلولی می شود.
3. تبدیل سریعتر به فرم فعال: مسیر متابولیک بنفوتیامین امکان تبدیل سریعتر به فرم فعال تیامین پیروفسفات را فراهم می کند.
4. احتباس بافتی بالاتر: مطالعات نشان داده است که پودر بنفوتیامین منجر به سطوح بالاتر و پایدارتر تیامین در بافت های مختلف از جمله مغز، اعصاب و ماهیچه ها می شود.
5. کاهش دفع: بهبود جذب و جذب سلولی بنفوتیامین منجر به دفع کمتر تیامین در ادرار در مقایسه با مکمل های تیامین معمولی می شود.

این تفاوت‌ها در پردازش به فارماکوکینتیک برتر بنفوتیامین کمک می‌کند و امکان استفاده کارآمدتر از تیامین را در سراسر بدن فراهم می‌کند. این افزایش کارایی به ویژه در شرایطی که نیاز به تیامین افزایش می‌یابد، مانند دیابت، اعتیاد به الکل یا برخی بیماری‌های عصبی مفید است.

علاوه بر این، مسیر متابولیک منحصر به فرد بنفوتیامین ممکن است به غلبه بر برخی از محدودیت های مرتبط با مکمل های تیامین به طور منظم، مانند پدیده "سرقت تیامین" که در جمعیت های خاص مشاهده شده است، کمک کند. این پدیده زمانی رخ می‌دهد که دوزهای بالای تیامین معمولی به دلیل مهار رقابتی مکانیسم‌های انتقال، در واقع منجر به کاهش سطح تیامین در برخی بافت‌ها می‌شود. مسیر جایگزین بنفوتیامین ممکن است به دور زدن این مشکل کمک کند و از تحویل مداوم و قابل اطمینان تر تیامین به بافت های مختلف اطمینان حاصل کند.

آیا می توان از بنفوتیامین به عنوان جایگزین تیامین در همه موارد استفاده کرد؟

در حالی که بنفوتیامین مزایای بیشماری نسبت به تیامین معمولی دارد، مهم است که در نظر بگیریم که آیا می توان آن را به عنوان یک جایگزین جهانی برای تیامین در همه موارد استفاده کرد. پاسخ به این سوال جزئی است و به عوامل مختلفی از جمله شرایط خاص تحت درمان، ویژگی های فردی بیمار و اهداف درمانی مورد نظر بستگی دارد.

در بسیاری از موارد، بنفوتیامین می‌تواند به‌عنوان یک جایگزین مؤثر برای تیامین معمولی به‌ویژه زمانی که افزایش فراهمی زیستی و نفوذ بافت مورد نظر باشد، مورد استفاده قرار گیرد. این باعث می شود که آن را برای شرایطی مانند نوروپاتی دیابتی، که در آن غلظت های بالاتر تیامین در بافت ها مفید است، انتخابی عالی تبدیل کند. بنفوتیامین در چندین مطالعه بالینی نتایج بهتری را در مدیریت عوارض دیابت در مقایسه با تیامین معمولی نشان داده است.

با این حال، موقعیت‌های خاصی وجود دارد که در آن‌ها ممکن است تیامین معمولی همچنان ترجیح داده شود یا اینکه جایگزینی باید با احتیاط انجام شود:

1. کمبود شدید تیامین: در موارد کمبود شدید، مانند سندرم Wernicke-Korsakoff، تیامین وریدی به دلیل اثر سریع، اغلب درمان اولیه ارجح است. پودر بنفوتیامیناگرچه در دسترس زیستی بسیار بالایی دارد، اما ممکن است اثرات سیستمیک فوری مورد نیاز در شرایط حاد را ارائه نکند.
2. بارداری و شیردهی: در حالی که به نظر می رسد بنفوتیامین بی خطر است، اطلاعات ایمنی درازمدت کمتری در مقایسه با تیامین معمولی در دسترس است. به این ترتیب، ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی ممکن است ترجیح دهند از تیامین معمولی در دوران بارداری و شیردهی استفاده کنند، مگر اینکه دلیل خاصی برای استفاده از بنفوتیامین وجود داشته باشد.
3. برخی اختلالات ژنتیکی: برخی از اختلالات ژنتیکی نادری که متابولیسم تیامین را تحت تأثیر قرار می دهند ممکن است به اشکال خاصی از مکمل تیامین نیاز داشته باشند. در این موارد، جایگزینی بنفوتیامین به جای تیامین معمولی باید تحت نظارت دقیق پزشکی انجام شود.
4. ملاحظات هزینه: بنفوتیامین به طور کلی گرانتر از تیامین معمولی است. در شرایطی که هزینه فاکتور مهمی است و فراهمی زیستی افزایش یافته حیاتی نیست، تیامین معمولی ممکن است انتخاب عملی تری باشد.
5. ترکیب با سایر ویتامین های B: بسیاری از مکمل های B کمپلکس حاوی تیامین معمولی هستند. اگر بیمار برای مکمل کلی ویتامین B از B کمپلکس استفاده می کند، تغییر به بنفوتیامین به تنهایی ممکن است همان رویکرد متعادل را ارائه نکند.

همچنین شایان ذکر است که در حالی که بنفوتیامین در افزایش سطح تیامین بسیار موثر است، ممکن است به طور کامل تمام عملکردهای تیامین معمولی را در بدن تکرار نکند. برخی از تحقیقات نشان می دهد که برخی از آنزیم های وابسته به تیامین ممکن است ترجیحاً از تیامین مشتق شده از مکمل های معمولی به جای بنفوتیامین استفاده کنند. بنابراین، در برخی موارد، ترکیبی از بنفوتیامین و تیامین معمولی ممکن است جامع ترین رویکرد را ارائه دهد.

تصمیم به استفاده از بنفوتیامین به عنوان جایگزینی برای تیامین باید به صورت موردی و با در نظر گرفتن نگرانی های خاص سلامتی، اهداف درمانی و عوامل فردی بیمار اتخاذ شود. مشاوره با یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی در تعیین این تصمیم بسیار مهم است، به ویژه برای افراد مبتلا به بیماری های مزمن یا کسانی که چندین دارو مصرف می کنند.

در نتیجه، در حالی که پودر بنفوتیامین در بسیاری از موارد مزایای قابل توجهی نسبت به تیامین معمولی دارد، ممکن است در همه موارد جایگزین جهانی نباشد. استفاده از آن باید متناسب با نیازهای فردی و شرایط پزشکی، با راهنمایی پزشکی مناسب برای اطمینان از نتایج بهینه باشد.

اگر شما نیز به این محصول علاقه مند هستید و می خواهید جزئیات بیشتری از محصول را بدانید یا می خواهید در مورد سایر محصولات مرتبط بدانید، لطفا با ما تماس بگیرید. iceyqiang@aliyun.com.

منابع:

1. Beltramo، E.، Berrone، E.، Tarallo، S.، & Porta، M. (2008). اثرات تیامین و بنفوتیامین بر متابولیسم داخل سلولی گلوکز و ارتباط در پیشگیری از عوارض دیابت Acta Diabetologica، 45 (3)، 131-141.
2. Bitsch, R., Wolf, M., Möller, J., Heuzeroth, L., & Grüneklee, D. (1991). ارزیابی فراهمی زیستی بنفوتیامین چربی دوست در مقایسه با یک مشتق تیامین محلول در آب. Annals of Nutrition and Metabolism, 35(5)، 292-296.
3. Greb, A., & Bitsch, R. (1998). فراهمی زیستی مقایسه ای مشتقات مختلف تیامین پس از تجویز خوراکی مجله بین المللی تحقیقات ویتامین و تغذیه، 68 (2)، 113-120.
4. Hammes, HP, Du, X., Edelstein, D., Taguchi, T., Matsumura, T., Ju, Q., ... & Brownlee, M. (2003). بنفوتیامین سه مسیر اصلی آسیب هایپرگلیسمی را مسدود می کند و از رتینوپاتی دیابتی تجربی جلوگیری می کند. طب طبیعت، 9(3)، 294-299.
5. لو، دی (1996). فارماکوکینتیک مشتقات تیامین به ویژه بنفوتیامین. مجله بین المللی فارماکولوژی و درمان بالینی، 34 (2)، 47-50.
6. Pan, X., Chen, Z., Fei, G., Pan, S., Bao, W., Ren, S., ... & Jia, W. (2016). بهبود شناختی طولانی مدت پس از تجویز بنفوتیامین در بیماران مبتلا به بیماری آلزایمر. بولتن علوم اعصاب، 32 (6)، 591-596.
7. راج، وی.، اوجا، اس.، هاوارث، اف سی، بلور، پی دی، و سوبرامانیا، اس بی (2018). پتانسیل درمانی بنفوتیامین و اهداف مولکولی آن بررسی اروپا برای علوم پزشکی و فارماکولوژیک، 22 (10)، 3261-3273.
8. Schmid, U., Stopper, H., Heidland, A., & Schupp, N. (2008). بنفوتیامین ظرفیت آنتی اکسیدانی مستقیم را نشان می دهد و از القای آسیب DNA در شرایط آزمایشگاهی جلوگیری می کند. تحقیقات و بررسی های دیابت/متابولیسم، 24(5)، 371-377.
9. Stirban, A., Negrean, M., Stratmann, B., Gawlowski, T., Horstmann, T., Götting, C., ... & Tschoepe, D. (2006). بنفوتیامین از اختلال عملکرد اندوتلیال ماکرو و میکروواسکولار و استرس اکسیداتیو به دنبال یک وعده غذایی غنی از محصولات نهایی گلیکوزیشن پیشرفته در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 جلوگیری می کند. مراقبت از دیابت، 29 (9)، 2064-2071.
10. Volvert, ML, Seyen, S., Piette, M., Evrard, B., Gangolf, M., Plumier, JC, & Bettendorff, L. (2008). Benfotiamine، یک مشتق مصنوعی S-acyl thiamine، مکانیسم‌های اثر متفاوت و مشخصات دارویی متفاوتی نسبت به مشتقات تیامین دی سولفید محلول در چربی دارد. فارماکولوژی BMC، 8 (1)، 1-11.