کاربردها و دوزهای پودر نیتروفورانتوئین برای عفونت های مجاری ادراری چیست؟

پودر نیتروفورانتوئین یک داروی آنتی بیوتیک قوی است که در درجه اول برای درمان و پیشگیری از عفونت های دستگاه ادراری (UTIs) استفاده می شود. این داروی همه کاره برای دهه‌ها جزء اصلی در زمینه پزشکی بوده است و به دلیل اثربخشی آن در برابر طیف وسیعی از باکتری‌هایی که معمولاً باعث UTI می‌شوند، شناخته شده است. نیتروفورانتوئین با تداخل در سنتز و متابولیسم دیواره سلولی باکتریایی عمل می کند و در نهایت منجر به تخریب میکروارگانیسم های مضر در سیستم ادراری می شود.

پودر نیتروفورانتوئین چگونه برای درمان عفونت های ادراری عمل می کند؟

پودر نیتروفورانتوئین به دلیل مکانیسم اثر منحصر به فرد خود، یک درمان بسیار موثر برای عفونت های دستگاه ادراری است. هنگامی که بلعیده می شود، دارو به سرعت در روده کوچک جذب می شود و سپس در ادرار متمرکز می شود و در آنجا اثرات ضد میکروبی خود را اعمال می کند. این غلظت در سیستم ادراری چیزی است که نیتروفورانتوئین را به ویژه در برابر عفونت های ادراری موثر می کند.

این دارو با ورود به سلول های باکتریایی و کاهش توسط فلاووپروتئین های باکتری به واسطه های واکنشی عمل می کند. سپس این واسطه‌ها با پروتئین‌های ریبوزومی باکتریایی و سایر ماکرومولکول‌ها تداخل می‌کنند و فرآیندهای سلولی مختلف را مختل می‌کنند. این رویکرد چند وجهی برای حمله به باکتری‌ها، نیتروفورانتوئین را در برابر طیف وسیعی از پاتوژن‌های ادراری، از جمله باکتری‌های گرم مثبت و گرم منفی، مؤثر می‌سازد.

یکی از مزایای کلیدی نیتروفورانتوئین توانایی آن در حفظ غلظت بالا در ادرار و در عین حال کمترین تأثیر بر فلور طبیعی روده است. این به این دلیل است که دارو عمدتاً از طریق ادرار دفع می شود و فقط مقادیر کمی از آن به سایر بافت های بدن می رسد. در نتیجه، نیتروفورانتوئین کمتر احتمال دارد که عوارض جانبی سیستمیک ایجاد کند یا به مقاومت آنتی بیوتیکی در سایر قسمت های بدن کمک کند.

اثربخشی نیتروفورانتوئین در برابر عفونت های ادراری به توانایی آن در نفوذ به بیوفیلم هایی که برخی باکتری ها در دستگاه ادراری تشکیل می دهند نسبت داده می شود. بیوفیلم ها اجتماعاتی از میکروارگانیسم ها هستند که به سطوح می چسبند و اغلب در برابر آنتی بیوتیک ها مقاوم هستند. توانایی نیتروفورانتوئین برای نفوذ به این لایه های محافظ، آن را به ویژه در درمان عفونت های ادراری مداوم یا عود کننده مفید می کند.

علاوه بر این، نیتروفورانتوئین تمایل کمی برای ایجاد مقاومت باکتریایی نشان داده است، که نگرانی قابل توجهی در عصر ابر میکروب های مقاوم به آنتی بیوتیک است. این ویژگی آن را به گزینه ای ارزشمند برای پیشگیری طولانی مدت در بیماران مستعد ابتلا به عفونت های ادراری مکرر تبدیل می کند.

دوزهای توصیه شده پودر نیتروفورانتوئین برای شرایط مختلف چیست؟

دوز از پودر نیتروفورانتوئین بسته به شرایط خاص تحت درمان، شدت عفونت و عوامل فردی بیمار مانند سن، وزن و عملکرد کلیه می تواند متفاوت باشد. بسیار مهم است که تأکید شود دوزها باید همیشه توسط یک متخصص مراقبت های بهداشتی تعیین شود، زیرا دوز نادرست می تواند منجر به کاهش اثربخشی یا افزایش خطر عوارض جانبی شود.

برای عفونت‌های حاد مجاری ادراری بدون عارضه در بزرگسالان، دوز معمول ماکرو کریستال‌های نیتروفورانتوئین 50 تا 100 میلی‌گرم است که هر 6 ساعت به مدت 7 روز به صورت خوراکی مصرف می‌شود. متناوبا، فرمول ماکرو کریستالی/مونوهیدرات ممکن است با 100 میلی گرم خوراکی هر 12 ساعت به مدت 7 روز تجویز شود. این دوزها عموماً در پاکسازی بیشتر UTIهای حاد مؤثر هستند.

در مواردی که نیاز به پروفیلاکسی طولانی مدت است، مانند بیماران مبتلا به عفونت ادراری مکرر، اغلب دوز کمتری تجویز می شود. دوز معمول پیشگیرانه 50-100 میلی گرم است که قبل از خواب مصرف می شود. نشان داده شده است که این رژیم به طور قابل توجهی فراوانی عود UTI را در افراد مستعد کاهش می دهد.

برای بیماران اطفال، دوز معمولاً بر اساس وزن بدن محاسبه می شود. توصیه معمول mg/kg 5-7 در روز است که به چهار دوز تقسیم می شود. با این حال، مهم است که توجه داشته باشید که نیتروفورانتوئین به طور کلی برای نوزادان زیر یک ماه به دلیل خطر کم خونی همولیتیک توصیه نمی شود.

در بیماران با کاهش عملکرد کلیه، ممکن است تنظیم دوز ضروری باشد. نیتروفورانتوئین به طور کلی برای بیماران با کلیرانس کراتینین کمتر از 60 میلی لیتر در دقیقه توصیه نمی شود، زیرا کاهش عملکرد کلیه می تواند منجر به غلظت ناکافی دارو در ادرار و افزایش خطر سمیت شود.

برای زنان باردار، نیتروفورانتوئین را می توان برای درمان عفونت ادراری یا پیشگیری استفاده کرد، اما دوزها باید به دقت توسط یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی کنترل و تنظیم شوند. این دارو به طور کلی در دوران بارداری بی خطر در نظر گرفته می شود، به جز در هفته های آخر بارداری و در هنگام زایمان و زایمان.

شایان ذکر است که نیتروفورانتوئین در فرمولاسیون های مختلفی از جمله ماکرو کریستال ها، مونوهیدرات و ترکیبی از هر دو موجود است. این فرمول‌های مختلف ممکن است توصیه‌های دوز کمی متفاوت داشته باشند، بنابراین پیروی از دستورالعمل‌های خاص ارائه شده با فرمول تجویز شده ضروری است.

صرف نظر از دوز تجویز شده، برای بیماران بسیار مهم است که کل دوره درمان را کامل کنند، حتی اگر علائم قبل از اتمام دارو بهبود یابد. این کمک می کند تا اطمینان حاصل شود که عفونت به طور کامل ریشه کن شده و خطر ایجاد باکتری های مقاوم به آنتی بیوتیک را کاهش می دهد.

آیا می توان از پودر نیتروفورانتوئین برای پیشگیری در عفونت های مکرر دستگاه ادراری استفاده کرد؟

پودر نیتروفورانتوئین ثابت شده است که یک گزینه عالی برای پیشگیری در بیماران مبتلا به عفونت های مکرر دستگاه ادراری است. اثربخشی آن در این نقش به دلیل عوامل متعددی از جمله فعالیت طیف گسترده، خطر کم ایجاد مقاومت و مشخصات ایمنی مطلوب برای استفاده طولانی مدت است.

عفونت ادراری مکرر که به عنوان سه یا بیشتر عفونت در یک دوره 12 ماهه یا دو یا چند عفونت در عرض 6 ماه تعریف می شود، می تواند به طور قابل توجهی بر کیفیت زندگی بیمار تأثیر بگذارد. برای این افراد، استفاده پیشگیرانه از آنتی‌بیوتیک‌هایی مانند نیتروفورانتوئین می‌تواند بازی را تغییر دهد و فراوانی عفونت‌ها و عوارض مرتبط را کاهش دهد.

استفاده پیشگیرانه از نیتروفورانتوئین معمولاً شامل دوز کمتری نسبت به درمان فعال عفونت است. یک رژیم معمول 50-100 میلی گرم یک بار در روز قبل از خواب مصرف می شود. نشان داده شده است که این دوز در پیشگیری از عفونت های ادراری موثر است و در عین حال خطر عوارض جانبی مرتبط با مصرف طولانی مدت آنتی بیوتیک را به حداقل می رساند.

یکی از مزایای کلیدی استفاده از نیتروفورانتوئین برای پیشگیری، تمایل کم آن به ایجاد مقاومت باکتریایی است. بر خلاف بسیاری از آنتی بیوتیک های دیگر، نیتروفورانتوئین اثربخشی خود را در برابر پاتوژن های رایج ادراری طی دهه ها استفاده حفظ کرده است. این ویژگی آن را به یک انتخاب ایده آل برای استفاده طولانی مدت پیشگیرانه تبدیل می کند، زیرا خطر ابتلا به مشکل رو به رشد مقاومت آنتی بیوتیکی را کاهش می دهد.

علاوه بر این، مکانیسم عمل نیتروفورانتوئین، که شامل چندین هدف باکتریایی است، به پتانسیل مقاومت پایین آن کمک می کند. این رویکرد چند وجهی، ایجاد مکانیسم‌های مقاومتی که می‌تواند بر اثرات دارو غلبه کند را برای باکتری‌ها دشوار می‌کند.

اثربخشی نیتروفورانتوئین در پیشگیری در مطالعات بالینی متعددی نشان داده شده است. به عنوان مثال، یک متاآنالیز از کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی‌شده و کنترل‌شده نشان داد که نیتروفورانتوئین به اندازه سایر آنتی‌بیوتیک‌ها در پیشگیری از عفونت‌های ادراری عودکننده مؤثر است، با کاهش خطر نسبی 70 تا 95 درصد در مقایسه با دارونما.

مشخصات ایمنی نیتروفورانتوئین همچنین آن را برای استفاده درازمدت پیشگیرانه مناسب می کند. در حالی که همه داروها می توانند عوارض جانبی داشته باشند، پروفایل عوارض جانبی نیتروفورانتوئین به طور کلی مطلوب است، به خصوص در دوزهای پایین تر که برای پیشگیری استفاده می شود. شایع ترین عوارض جانبی، اختلالات خفیف گوارشی است که اغلب با ادامه مصرف برطرف می شود یا با مصرف دارو با غذا قابل کاهش است.

شایان ذکر است که در حالی که نیتروفورانتوئین برای پیشگیری موثر است، این تنها رویکرد برای جلوگیری از عفونت ادراری مکرر نیست. راهکارهای دیگر مانند افزایش مصرف مایعات، اقدامات بهداشتی مناسب و در برخی موارد استفاده از پروبیوتیک ها یا محصولات کرن بری نیز می توانند در پیشگیری از عفونت ادراری نقش داشته باشند. بنابراین، یک رویکرد جامع که استراتژی‌های دارویی و غیردارویی را ترکیب می‌کند، اغلب مؤثرترین راه برای مدیریت عفونت‌های ادراری عودکننده است.

در نتیجه، پودر نیتروفورانتوئین یک آنتی بیوتیک همه کاره و موثر است که نقش مهمی در درمان و پیشگیری از عفونت های دستگاه ادراری ایفا می کند. مکانیسم اثر منحصر به فرد، فعالیت طیف گسترده و تمایل کم آن به ایجاد مقاومت، آن را به ابزاری ارزشمند در مدیریت UTIs حاد و عود کننده تبدیل کرده است. چه برای درمان و چه برای پیشگیری استفاده شود، نیتروفورانتوئین همچنان بخش مهمی از زرادخانه آنتی بیوتیکی در برابر عفونت های دستگاه ادراری است.

اگر شما نیز به این محصول علاقه مند هستید و می خواهید جزئیات بیشتری از محصول را بدانید یا می خواهید در مورد سایر محصولات مرتبط بدانید، لطفا با ما تماس بگیرید. iceyqiang@aliyun.com.

منابع:

1. Huttner, A., Verhaegh, EM, Harbarth, S., Muller, AE, Theuretzbacher, U., & Mouton, JW (2015). بازبینی نیتروفورانتوئین: مروری سیستماتیک و متاآنالیز کارآزمایی‌های کنترل‌شده. مجله شیمی درمانی ضد میکروبی، 70 (9)، 2456-2464.

2. Gupta, K., Hooton, TM, Naber, KG, Wullt, B., Colgan, R., Miller, LG, ... & Soper, DE (2011). دستورالعمل های عمل بالینی بین المللی برای درمان سیستیت حاد بدون عارضه و پیلونفریت در زنان: به روز رسانی 2010 توسط انجمن بیماری های عفونی آمریکا و انجمن اروپایی میکروبیولوژی و بیماری های عفونی. بیماری های عفونی بالینی، 52(5)، e103-e120.

3. Pallett, A., & Hand, K. (2010). عفونت های پیچیده دستگاه ادراری: راه حل های عملی برای درمان باکتری های گرم منفی چند مقاوم مجله شیمی درمانی ضد میکروبی، 65 (suppl_3)، iii25-iii33.

4. Sanchez, GV, Master, RN, Karlowsky, JA, & Bordon, JM (2012). مقاومت ضد میکروبی در شرایط آزمایشگاهی جدا شده از اشریشیا کلی ادراری در بین بیماران سرپایی ایالات متحده از سال 2000 تا 2010. عوامل ضد میکروبی و شیمی درمانی، 56 (4)، 2181-2183.

5. Cunha، BA، Schoch، PE، & Hage، JR (2011). نیتروفورانتوئین: درمان تجربی ترجیحی برای عفونت‌های دستگاه ادراری تحتانی اکتسابی از جامعه. مجموعه مقالات کلینیک مایو، 86 (12)، 1243-1244.

6. گاردینر، بی‌جی، استوارسون، ای‌جی، ابوت، آی‌جی و پلگ، AY (2019). نیتروفورانتوئین و فسفومایسین برای عفونت‌های مقاوم دستگاه ادراری: داروهای قدیمی برای مشکلات نوظهور تجویز کننده استرالیایی، 42 (1)، 14.

7. Huttner, A., Kowalczyk, A., Turjeman, A., Babich, T., Brossier, C., Eliakim-Raz, N., ... & Harbarth, S. (2018). اثر نیتروفورانتوئین 5 روزه در مقابل فسفومایسین تک دوز بر وضوح بالینی عفونت بدون عارضه دستگاه ادراری تحتانی در زنان: یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده. جاما، 319(17)، 1781-1789.

8. Pietrucha-Dilanchian, P., & Hooton, TM (2016). تشخیص، درمان و پیشگیری از عفونت ادراری. طیف میکروبیولوژی، 4(6)، 4-6.

9. Bader, MS, Loeb, M., & Brooks, AA (2017). به روز رسانی در مورد مدیریت عفونت های دستگاه ادراری در دوران مقاومت ضد میکروبی. پزشکی تحصیلات تکمیلی، 129(2)، 242-258.

10. مولر، AE، Verhaegh، EM، Harbarth، S.، Mouton، JW، و Huttner، A. (2017). اثربخشی و ایمنی نیتروفورانتوئین به عنوان پیشگیری از عفونت های دستگاه ادراری: مروری سیستماتیک از ادبیات و متاآنالیز کارآزمایی های کنترل شده. میکروب شناسی بالینی و عفونت، 23(6)، 355-362.